Dolfijnendelta
De Dolfijnendelta of Lagune is een leefgebied voor tuimelaardolfijnen, maar ook verschillende soorten vissen, krabben, kreeften en andere zeedieren. Dit gebied bestaat uit dertien miljoen liter seminatuurlijk zeewater. De dolfijnendelta is opgedeeld in zes gebieden die toegankelijk zijn voor de dieren. Hier leven op het moment 23 tuimelaardolfijnen van beide geslachten en alle leeftijden.
Geschiedenis
In 1996 begon men met de bouw van de lagune. Er werd met binnenvaartschepen water vanuit de Noordzee aangevoerd en met folielagen op de bodem werd het geheel afgesloten van het Wolderwijd. Toen het werd geopend in 1997 was de dolfijnendelta uniek voor zijn tijd. Nergens anders bestond een dergelijke leefomgeving voor tuimelaardolfijnen met een gesloten ecosysteem in zeewater. Naast dolfijnen waren hier ook zeehonden en zeeleeuwen te zien. In 2016 is het verblijf voor Californische zeeleeuwen ook bij de totale leefruimte van de dolfijnen gevoegd.
Deelgebieden
Zoals misschien is opgevallen zijn de leefgebieden van de dolfijnen opgedeeld in verschillende delen. Moderne leefgebieden voor tuimelaardolfijnen, maar ook andere zeezoogdieren zijn vaak opgedeeld in meerdere bassins. Dit is bij zowel het Dolfijndomijn als bij de Dolfijnendelta het geval. Het is belangrijk dat de dieren opgedeeld kunnen worden in verschillende deelgebieden als zij bijvoorbeeld medische zorg nodig hebben. De zogeheten ‘medical pool’ is een speciaal hiervoor ingericht bassin dat het makkelijker maakt medische verzorging te bieden aan de dieren. In de Dolfijnendelta is er tevens ook een deelgebied dat kan worden verwarmd en kan dienen als kraamkamer voor drachtige dieren en moeders met jongen. Het is daarom belangrijk dat de dieren overal gewend en vertrouwd zijn mochten zij tijdelijk in een deelgebied worden gehuisvest.
DolfijndoMijn
Het DolfijndoMijn is een leefgebied voor tuimelaardolfijnen van c.a. drie miljoen liter kunstmatig zeewater. Dit is verdeeld in verschillende bassins, waaronder het hoofdbassin met tweezijbassins dat zichtbaar is tijdens de voorstellingen. Alle bassins zijn met elkaar verbonden en zijn voor de dieren toegankelijk. Hier leven op het moment tien mannelijke tuimelaardolfijnen.
Geschiedenis
De eerste bassins voor dolfijnen in het Dolfinarium, (een showbassin en drie toendertijd overdekte bassins) zijn in 1965 gebouwd. Dit zijn onder andere bassins die nu nog steeds achter het DolfijndoMijn in gebruik zijn. Het overdekte hoofdbassin werd in 1968 gerealiseerd. Dit gebouw was destijds een van de eerste en grootste binnenverblijven voor dolfijnen in Europa. Al in de beginjaren van 'de koepel' zoals het gebouw ook wel wordt genoemd, zijn er verschillende onderzoeken uitgevoerd. Er zijn door de jaren heen ook verschillende dieren gehuisvest zoals Californische zeeleeuwen, orka’s en zwarte zwaardwalvissen. Voor meer informatie kun je een kijkje nemen op onze geschiedenispagina’s.
Mannengroep
In het Dolfijndomijn leven momenteel alleen mannetjes. Deze groepsverhouding is niet vreemd, de zogenaamde ‘bachelor groepen’ komen in de natuur ook voor. Dit kan gaan om jonge mannetjes die nog niet geslachtsrijp zijn. Ook zijn dit vaak geslachtsrijpe mannetjes die uit hun groep zijn verstoten door dominante dieren en zich nog niet bij een andere familiegroep hebben gevoegd of nog geen eigen familiegroep hebben opgestart. Deze vorm van groepsverband komt voor bij onder andere tuimelaardolfijnen, leeuwen, zeeleeuwen, paarden, herten en olifanten. Verschillende dierenparken over de wereld houden mannengroepen.
Dagbesteding
De dolfijnen in Dolfijndomijn hebben een gevarieerd dagprogramma bestaande uit onder andere verschillende trainingen, voedersessies en speelsessies. Ook hebben zij vrij toegang tot de verschillende bassins waarbij ze zelf kunnen kiezen in welk bassin ze willen verblijven. Daarnaast worden de dieren voortdurend geobserveerd door de trainers en verzorgers van het Dolfinarium. Verder nemen de dieren regelmatig deel aan voorstellingen. Welke dieren er mee doen en wat ze doen verschilt per voorstelling, dit om de dieren verrijkt te houden. De ene keer kan het zijn dat alle dieren mee doen en de andere zal een deel van de groep mee doen. Segmenten en gedragingen in de voorstellingen kunnen ook per voorstelling verschillen. Zo weten de dieren van te voren nooit een vaste volgorde en blijven ze mentaal verrijkt.
Chloor
Vaak wordt er gevraagd naar het gebruik van chloor in het Dolfinarium. Chloor is ruimschoots aanwezig in oceanen, met een gewichtsaandeel van bijna 2%. Ook in natuurlijk zeewater komt dus een kleine hoeveelheid chloor voor. Het kunstmatige zeewater water in het Dolfijndomijn wordt zo natuurgetrouw nagemaakt bevat dus ook een kleine hoeveelheid chloor. Dit is overigens zeer nuttig om de groei van bacteriën tegen te gaan. De hoeveelheid chloor die in het Dolfinarium wordt gebruikt is vergelijkbaar met het gebruik van chloor in drinkwater op sommige plaatsen. Dit is uiteraard niet schadelijk voor de huid of ogen van dolfijnen en andere zeedieren en is absoluut niet te vergelijken met de hoeveelheden chloor die in een zwembad worden gebruikt. Wanneer je het DolfijndoMijn betreed kan het zijn dat je chloor ruikt. Dit is het chloor wat wordt gebruikt om de paden rond het bassin schoon te maken tussen iedere show/training. Hier lopen namelijk honderden tot duizenden mensen per dag.
Zeehondenzand
Het Zeehondenzand is natuurlijk-uitziend dierverblijf waarbij het Nederlandse Waddengebied wordt nagebootst. Dit gebied bestaat uit drie delen; een leefomgeving voor de gewone zeehonden, een leefomgeving voor de grijze zeehonden en een seperatiebassin voor medische en trainingsdoeleinden. Hier leven de de dieren zoals ze ook op onze eigen Nederlandse kusten doen. Terwijl je door en om dit gebied heen loop waan je je in de duinen en krijg je tijdens een educatieve voorstelling uitleg over de zeehonden die in het Nederlandse waddengebied leven.
Geschiedenis
Zeehonden waren de eerste bewoners van het park in In 1955, nog voor het park bekend stond als "Dolfinarium". Destijds werd het eerste bassin gegraven waar acht jonge zeehonden uit Zeeland in leefden. Het bassin bevond zich op de plek waar nu het magazijn en kantoren zich bevinden achter het DolfijndoMijn. De jonge zeehonden waren te bekijken door het publiek en kregen viermaal per dag de fles. We zijn inmiddels vele jaren verder en de zeehonden zijn nog steeds een vertrouwd beeld in het Dolfinarium. Er zijn door de jaren heen zeer succesvolle fokresultaten behaald met beide soorten zeehonden. Hiervan zijn zelfs verschillende jongen weer in het wild uitgezet toen het heel slecht ging met de Nederlandse zeehondenpopulatie.
Zeehonden
In het Dolfinarium ontmoet je twee soorten zeehonden: de gewone zeehond en de grijze zeehond. De gewone zeehond (Phoca vitulina) is iets kleiner dan de grijze zeehond en heeft een rondere kop. De grijze zeehond is een enorm dier en heeft een veel spitsere kop/snuit. Hierdoor worden ze ook wel 'Kegelrob' genoemd. In het wild komen gewone Zeehonden voor in getijdengebieden op het noordelijk halfrond, waar plekken aanwezig zijn die bij eb droogvallen. Dit kunnen zanderige kustgebieden zijn, maar ook rotskusten, zandplaten en met wier bedekte riffen. In Nederland vind je ze in de Noordzee en Waddenzee! De grijze zeehonden komen voor rondom de noordelijke kusten van de Atlantische oceaan, en óók bij ons in de Noordzee en Waddenzee. Ze leven op zandbanken, stranden en rotsachtige kustgebieden. Zeehonden zijn misschien iets minder vriendelijk dan hun naam en uiterlijk doet vermoeden. Zo is de grijze zeehonden het rootste roofdier van Nederland! Met de leerzame presentatie bij het Zeehondenzand krijg je dit allemaal mee: gewone zeehonden eten vis, maar de grijze zeehonden soms ook zelfs bruinvissen en vogels!
Walrussenwal
De Walrussenwal is de enige plek in Nederland waar je walrussen in het echt kunt bewonderen. Niet alleen vanaf het land, maar ook onderwater!
Geschiedenis
De walrussenwal was voorheen deel van de DolfijnenDelta. Bij de opening werden hier Californische zeeleeuwen gehouden. De walrussen leefden toen nog in "Nova Zembla", wat nu de Bruinvisbaai is. In 1995 werd daar walrus Nikolai geboren en dit was een primeur voor zowel Nederland als Europa. Er worden namelijk niet vaak walrussen geboren in dierenparken en vaak zijn de geboortes niet succesvol. Nikolai is echter uitgegroeid tot een grote, sterke walrus en sindsdien zijn er nog vier andere walrussen geboren in het Dolfinarium. In 2005 verlieten de walrussen hun oude verblijf om hun intrek te nemen in de Walrussenwal. Dat was toen het enige verblijf in Europa met onderwaterzicht voor walrussen. In 2014 is het walrussenverblijf volledig vernieuwd. Tijdens deze renovatie zijn er onder andere een verrijkingswand en waterstralen toegevoegd om het welzijn van de walrussen te bevorderen. Tijdens de werkzaamheden verbleven zij tijdelijk weer in het oude bassin, de bruinvissen verbleven op hun beurt tijdelijk achter de schermen van het DolfijnDomijn. Je kunt nog op twee andere plekken in Europa walrussen zien in een dierenpark. Dat is in Pairi Daiza in België en in Tierpark Hagenbeck in Duitsland.
Walrussen
De walrussen die in het Dolfinarium leven zijn Pacifische walrussen. De walrus is een indrukwekkend zeezoogdier dat voorkomt in de koude wateren van het noordpoolgebied, met name rond de Arctische Oceaan. Het dier is gemakkelijk te herkennen aan zijn grote lichaam, dikke huid, snorharen en vooral de opvallende, lange slagtanden die bij zowel mannetjes als vrouwtjes voorkomen. Walrussen gebruiken deze slagtanden niet alleen om zich te verdedigen, maar ook om zich op ijsschotsen te trekken of om hiërarchie binnen een groep te bepalen. Ze leven in grote, sociale groepen en communiceren via allerlei geluiden en lichaamstaal. Walrussen zijn uitstekende zwemmers en voeden zich voornamelijk met bodemdieren zoals schelpdieren, die ze met hun gevoelige snorharen opsporen op de zeebodem. Hoewel ze vaak traag ogen op land, zijn walrussen in het water verrassend wendbaar. Door klimaatverandering en smeltend zee-ijs worden hun leefgebieden bedreigd, wat zorgen oproept over hun toekomst in het wild.
Bruinvisbaai
De Bruinvisbaai is een buitenverblijf waar bruinvissen leven die voorheen zijn opgevangen door SOS Dolfijn en daarna niet meer konden worden uitgezet. Hier verblijven zij in permanente opvang en zijn daarbij ambassadeurs voor hun wilde soortgenoten. Dankzij deze dieren leert jong en oud iedere dag over deze bijzondere diersoort die in onze eigen Noord en Waddenzee zwemt. Tijdens een educatieve presentatie ontmoet men deze kleine walvis in het echt. Bruinvissen behoren net als dolfijnen tot de orde van de tandwalvissen, maar ze zijn geen directe familie van elkaar. Hoewel de bruinvissen nauw verwant zijn aan dolfijnen, zijn ze het dus officieel gezien niet. Ze zullen ook niet zo snel de acrobatische sprongen van een tuimelaar maken. Wel zwemmen ze net zo behendig en snel door het water. In de presentatie zie je delen van de gezondheidstraining en krijg je te zien en te horen wat deze diertjes zo speciaal maakt. Er is overigens maar één andere plek in Europa waar je bruinvissen kunt bewonderen.
Geschiedenis
Het huidige verblijf van de bruinvissen is het voormalige verblijf van de walrussen. Op 8 juli 1976 opende het Dolfinarium dit als haar walrussenverblijf: "Nova Zembla". In eerste instantie nog met één publiek bassin en een aantal bassins achter de schermen. Later werd het uitgebreid met nog een tweede, groter publiek bassin. Door de groei van de walrusgroep was er behoefte aan een groter, moderner verblijf. Dit opende in 2005. Vanaf dat jaar namen de bruinvissen hun intrek in het vernieuwde verblijf. Dit was de eerste keer dat bezoekers de bruinvissen konden bekijken buiten het opvangcentrum en een zeer geschikte plek voor de huisvesting van bruinvissen die niet kunnen terugkeren naar zee, dit werd tot op dat punt nog gedeeltelijk in het opvangcentrum en gedeeltelijk buiten het park gerealiseerd. Inmiddels zijn de Bruinvissen en de Bruinvisbaai niet meer weg te denken uit het park. Deze interessante, kleine walvis is voor weinig mensen in het echt, laat staan van dichtbij te zien.
Stoere Stellerstek
De Stoere Stellerstek is het verbijf van de Stellerzeeleeuwen. dit is de grootste zeeleeuwensoort ter wereld. De Stellerzeeleeuw komt enkel voor in de Noordelijke Grote Oceaan. Je ziet ze met name langs de rotskusten van Japan, Rusland en Alaska, soms worden ze ook waargenomen in de buurt van Californië. Deze imposante dieren zijn vernoemd naar de Duitse natuuronderzoeker Georg Wilhelm Steller, die deze dieren ontdekte en voor het eerst beschreef in 1741. Deze zelfde bioloog ontdekte en beschreef nog meer dieren die ook zijn naam dragen waaronder de Stellers zeearend, Stellers gaai, Stellers eidereend, Stellers albatros en de uitgestorven Stellers zeekoe. Het zijn zeer grote, indrukwekkende zeeleeuwen met een opvallende bruine, soms bronsachtige kleur. De onderkant en de flippers van de dieren zijn over het algemeen donkerder gekleurd dan de bovenkant met een roestbruine tot zwarte kleur. Als de dieren op de kant liggen en de vacht opdroogt toont deze roodbruin tot blond. Mannetjes zijn net als bij andere zeeleeuwen en oorrobben een stuk groter dan de vrouwtjes. Mannetjes worden ongeveer 270 tot 320 centimeter lang en tot 1000 kilogram zwaar. Vrouwtjes worden slechts 190 tot 220 centimeter lang en 272 tot 365 kilogram zwaar. De dieren leven in een haremgroep met één volwassen mannetje dat de baas is over meerdere vrouwtjes en eventuele jongen. In het Dolfinarium is dit zeeleeuw Ashita. Geslachtsrijpe mannetjes worden verjaagd door de harembaas, ook wel beachmaster genoemd. Dit kan er soms heel ruig aan toe gaan. Deze zeeleeuw staat bekend om zijn kracht en agressie en in veel dierentuinen wordt er daarom gewerkt met een hands-off beleid, oftewel dat de trainers niet bij de dieren in het verblijf gaan en ze zo min mogelijk aanraken.
Geschiedenis
De Stoere Stellerstek is één van de oudste verblijven van het Dolfinarium. Het opende als 'Robarium' in 1965 en was in eerste instantie het verblijf van de Californische Zeeleeuwen. In 1972 kwamen eerste Stellerzeeleeuwen naar het Dolfinarium. Drie dieren werden gehouden in het Robarium, gescheiden van de Californische zeeleeuwen. Later werd het verblijf volledig door de Stellerzeeleeuwen overgenomen. In mei 1980werd het park verrast met de unieke geboorte van een Stellerzeeleeuw. Voor het eerst zorgde deze soort voor een nakomeling in het Dolfinarium en daarbij ook voor het eerst in Europa. In In juli 1981 werd er opnieuw een Stellerzeeleeuw geboren. Deze twee geboortes waren het begin van een zeer succesvol fokprogramma. Het Dolfinarium is één van de weinige dierenparken in Europa die Stellerzeeleeuwen in de collectie heeft en ook meteen één van de weinige parken in de wereld zoveel succesvolle geboortes. In 1986 verbouwde het park het Robarium waarbij een nieuwe omheining en rotsen werden geplaatst waardoor het verblijf een natuurlijkere uitstraling kreeg. Zo ligt het er vandaag de dag nog steeds bij, met enkele toegevoegde bassins achter de schermen.
Zeeleeuwencollege
Het zeeleeuwecollege is het leefgebied van de Californische zeeleeuwen. De Californische zeeleeuw is een van de bekendste zeeleeuwensoorten, afkomstig uit de westelijke delen van Noord-Amerika, langs de kusten van Californië, Mexico en delen van Canada. Deze zeeleeuwen zijn gemakkelijk te herkennen aan hun slanke lichaam, grote ogen, lange flippers en de mannelijke dieren die duidelijk groter zijn en een kenmerkende kopvorm hebben. Ze zijn uitstekende zwemmers en duikers, die zich voeden met vis, inktvis en andere zeeleven. Californische zeeleeuwen staan bekend om hun intelligentie en sociale aard. Ze worden al heel lang gehouden in dierenparken en zijn de meest voorkomende zeeleeuwensoort in dolfinaria en dierenparken. Ze leven in grote kolonies op rotsen en zandstranden, waar ze vaak luidruchtig communiceren met elkaar. Deze zeeleeuwen hebben een zeer goed gehoor en gebruiken geluiden om te communiceren en jagen. Hoewel ze in het wild een breed scala aan omgevingen bewonen, van rotsachtige kusten tot baaien, worden ze ook veel gezien in stadsgemeenschappen zoals de beroemde pier in San Francisco. De Californische zeeleeuw is momenteel niet bedreigd, maar wordt wel beïnvloed door factoren zoals visserij, vervuiling en klimaatverandering.Tot en met 2016 waren de Californische zeeleeuwen ook te vinden in een verblijf grenzend aan de Dolfijnendelta. Dit verblijf is echter bij de totale leefruimte van de dolfijnen gevoegd.
Geschiedenis
Het Zeeleeuwencollege is het voormalige zeeleeuwentheater. Dit werd op 2 juli 1988 geopend, toen nog niet overdekt. Het hoofdbassin kreeg een decor met een kustachtergrond, achter het decor werden enkele separatieverblijven gecreëerd. Met de opening van het zeeleeuwentheater werd een zesde voorstelling toegevoegd aan het programma. Later werd de tribune overdekt en in 2013 werd begonnen aan een verbouwing waarbij de accommodatie volledig werd overkapt. Dit project liep behoorlijk wat vertraging op, maar in 2016 was het dan eindelijk zover en opende het vernieuwde verblijf. Er hebben verschillende voorstellingen gedraaid door de jaren heen zoals de "Zotte Zeeleeuwen" en de "Piratenbende". Vandaag de dag is het een educatieve voorstelling over het leven van de Californische Zeeleeuw.
Het Roggenrif, Hoel de Noordzee en Laboratorium
Het Roggenrif in het Dolfinarium is een bijzonder en iconisch verblijf. Hier maak je kennis met Noordzeedieren zoals roggen, haaien, vissen, krabben, zeesterren en zeepaardjes. Het is een van de weinige plekken in Nederland waar je roggen en haaien kunt aanraken en voeren. Daarnaast biedt het Roggenrif een Noordzee-laboratorium voor spannende proefjes en leerzame activiteiten en ook "Hotel de Noordzee" waar je het verschil ontdekt tussen de winter- en de zomerperiode van de Nederlandse kust.Het is een populair deel van het park voor zowel jong als oud.Het Roggenrif bestaat uit een uitgebreid, systeem dat is ingericht met rotsformaties, zandbanken, flora en fauna die kenmerkend zijn voor de Noordzee. Tijdens de educatieve presentatie leer je alles over haaien en roggen en kun je ze misschien zelfs voeren en aanraken!
Geschiedenis
In 1989 werd het park verkocht aan Ruud de Clercq, voormalig directeur van de Efteling. Hij breidde het park in 1997 ondere andere uit met de DolfijnenDelta, waar hij voornamelijk bekend om staat, maar ook met het Roggenrif in 1990. Een bassin waar je roggen en haaien mocht aaien. Iets unieks voor die tijd. In de jaren die volgden, heeft het Roggenrif verschillende updates en renovaties ondergaan om de leefomstandigheden voor de dieren te verbeteren en de educatieve waarde voor bezoekers te verhogen. Zo werd in 2013 het roggenverblijf vernieuwd, waarbij de oude aquaria plaatsmaakten voor de Noordzeebassins met diverse vissoorten zoals kabeljauw, snotolf en rode poon.
