De allereerste gerichte dolfinaria werden in de jaren 60' en 70' opgericht. Voor die tijd waren dolfijnen alleen per hoge uitzondering (meestal gestrande dieren) te vinden in dierenparken. De dieren in deze vroege dolfinaria werden voornamelijk gevangen uit het wild; er was immers nog vrijwel geen populatie in dierenparken. Door de hoge populariteit en het succes van deze dolfinaria bleef de vraag naar zeezoogdieren (met name dolfijnen) zeer groot en werden steeds meer dieren uit wild gehaald. Eind jaren 80' was het aantal parken dusdanig gestegen en werden fokresultaten goed genoeg om de vangst van dolfijnen te verminderen. Ook protesten speelden een rol. Sinds de jaren 80' worden er dan ook geen dolfijnen direct vanuit het wild meer verkregen in Noord Europa, West-Europa, Noord-Amerika en Oceanië. Dit is ten strengste verboden. Dit geldt voor import en export van de dieren, met uitzondering van gestrande exemplaren uit opvangcentra die bevonden zijn niet terug te kunnen keren naar het wild.
Er is dan ook vanaf dit inzicht geen enkel dier meer gevangen voor landen in deze gebieden. De dieren die vóór deze wetgeving zijn gevangen leven hier nog wel. Aangezien dolfijnen ontzettend oud kunnen worden onder menselijke zorg. Dit is echter een grote minderheid, het overgrote deel van dolfijnen die nu in Europese dierenparken leven zijn er geboren. Dit gaat om een percentage van ongeveer 80%. Een populaire verkondiging is dat er dieren uit de gewelddadige drijfvangsten in Taji Japan in dolfinaria wereldwijd zouden leven, dit is onjuist. De plaatsen waar uit het wild gevangen dieren uit Taji en andere locaties leven liggen voornamelijk in Azië. Hierna volgen Rusland, Centraal en Zuid-Amerika. Vaak gaat het hier om landen met geen of weinig regelgeving betreft het verkrijgen, houden van en het welzijn van dieren. Helaas is het in deze landen volledig legaal en gebeurt het nog regelmatig dat er wildvang dieren aan de collectie worden toegevoegd, zelfs ondanks succesvolle fokresultaten. In Europa zijn geen dolfijnen afkomstig uit Taji aanwezig in dolfinaria. Geen één. De soort dolfijn die in Europese parken wordt gehouden (de Atlantische tuimelaar), komt dan ook niet voor in Taji.
Overigens behalen Europese dolfinaria uitstekende fokresultaten met de tuimelaardolfijn, waardoor het ook absoluut overbodig zou zijn om de dieren uit het wild te vangen. Het fokprogramma voor tuimelaars wordt gecoördineerd door een stamboekhouder die kijkt naar genetica en geschikte matches. Op basis daarvan kunnen dolfijnen worden verhuisd naar andere parken in kader van het fokprogramma. Hierbij gaat het om uitwisseling van dieren, niet om verkoop. Dit geldt overigens voor alle diersoorten die binnen dierentuinen in Europa worden gefokt.
Het Dolfinarium behaalde al sinds de opening uitstekende fokresultaten met de tuimelaardolfijn, waardoor wildvang overbodig is.Europese parken wisselen hiervoor ook dieren uit.