Het Dolfinarium is de laatste tijd steeds vaker negatief in het nieuws. Tegenstanders van het Dolfinarium zoals dierenactivisten geven hierbij vaak argumenten die niet feitelijk zijn, verkeerd geïnterpreteerd of pakweg niet waar zijn! Vaak zijn het dezelfde punten die steeds weer terugkomen. Op deze pagina hebben we de meest voorkomende "Fabeltjes" verkondigd door dierenactivisten op één pagina verzameld, met de feitelijke informatie erbij.
Fabel: De Dolfijnen uit het Dolfinarium zijn uit het wild gevangen.
Een welbekend argument van dierenactivisten is dat dolfijnen in het Dolfinarium en andere Westerse dierenparken uit het wild zijn gevangen. Zij zouden gevangen zijn tijdens de gewelddadige drijfvangsten in Taji Japan. Dit is absoluut onwaar en dat is ook al meerdere keren bewezen. De dieren die in Taji worden gevangen gaan niet naar Europa, maar worden voornamelijk naar dierenparken in Azië en Rusland gebracht. De herkomst van alle dieren in het Dolfinarium is bekend en géén van de dieren komen uit Japan. Sterker nog, de dolfijnen die in Taji leven zijn een hele andere ondersoort dan de tuimelaar die in Europese dierenparken leeft.
Feit: Er worden in Noord en West-Europa geen Dolfijnen uit het wild gevangen voor dolfinaria en dierenparken.
Dit is al meer dan 40 jaar verboden bij wet. Wel kunnen er dieren die voorheen zijn opgevangen uit het wild in dierenparken worden geplaatst om daar in permanente rehabilitatie te leven. Dit is bijvoorbeeld het geval met de bruinvissen in het Dolfinarium. Zij werden in het verleden opgevangen door SOS Dolfijn en zijn niet uitzetbaar verklaard omdat ze bijvoorbeeld te jong waren toen ze werden opgevangen en nooit hebben geleerd te overleven in het wild. Of omdat zij medische problemen hebben waardoor ze medicatie nodig hebben of anderzijds niet zouden kunnen overleven in het wild. in Amerika gebeurt dit ook regelmatig met tuimelaars, in Europa nauwelijks, puur omdat tuimelaars veel meer voorkomen in de Amerikaanse wateren en in veel mindere mate bij de Europese kusten. In het verleden zijn er wel eens vaker andere dolfijnsoorten opgevangen zijn in het Dolfinarium, en ook in permanente opvang gebleven. Denk bijvoorbeeld aan gestreepte dolfijn Renee en orka Morgan. Omdat dolfijnen onder menselijke zorg zo ontzettend oud worden, kan het wel zijn dat er in Europese dierenparken nog dieren leven van vóór dat het verboden werd dieren uit het wild te verkrijgen. In het Dolfinarium leven 23 dolfijnen. Twee daarvan komen nog oorspronkelijk uit het wild. Niet in opdracht van het Dolfinarium overigens, deze dieren kwamen eind jaren 90' naar het Dolfinarium omdat het dierenpark waar ze verbleven ging sluiten en er een nieuwe plek werd gezocht voor de dieren. Helaas worden buiten de EU, bijvoorbeeld in Zuid-Europa (Turkije) en met name in Oost-Europa en Rusland nog wel dolfijnen uit het wild verkregen. Daar is de regelgeving veel minder streng. Wij raden dan ook sterk af om dolfinaria en/of dierenparken met dolfijnen te bezoeken in dergelijke landen.
Fabel: Dolfijnen in het Dolfinarium worden veel minder oud dan in het wild en sterven vroegtijdig.
Dolfijnen en met name tuimelaars kunnen ontzettend oud worden. In het wild halen ze meestal niet hun maximum leeftijd door de vele bedreigingen die ze daar ondergaan. Denk aan roofdieren, onderlinge conflicten, ziekte, verwondingen, maar helaas ook bedreigingen die door de mens worden toegebracht zoals vervuiling, overbevissing, botsingen met boten/schepen en verstrikking in netten. De oudste wilde dolfijn ooit was de dolfijn Nicklo in Sarasota Bay in Florida. Zij werd al sinds haar geboorte bestudeerd door wetenschappers en is in 2016 voor het laatst gezien op een leeftijd van 66 jaar oud. Dit is echter uitzonderlijk en over het algemeen zijn wilde dolfijnen al behoorlijk op leeftijd wanneer zij een leeftijd van 30 tot 40 jaar oud halen.
Feit: Dolfijnen in dolfinaria en dierenparken worden net zo oud al dan niet ouder dan hun wilde soortgenoten.
In het Dolfinarium leven 23 dolfijnen. Meer dan de helft van de dieren zijn al over de 30 jaar oud. Vijf van deze dieren zijn zelfs 40 jaar of ouder. De oudste bewoners van het Dolfinarium zijn het vrouwtje Honey die al over de 60 is en het mannetje Prince die over de 50 jaar oud is. Dit zijn echt uitzonderlijke leeftijden en zij zijn daarmee één van de oudste dolfijnen die in Europese dierenparken leven. In 2017 overleed eveneens dolfijn Skinny op 55-jarige leeftijd. Deze dieren zijn in veel gevallen net zo oud als het park bestaat of zelfs ouder! Ook bij de buren in Boudewijn Seapark in Belgie leeft Puck met een leeftijd van 59 jaar oud. Het is overigens niet gek dat dolfijnen in dierenparken zo oud worden. Zij hebben iedere dag beschikking tot goede kwaliteit voedsel, goede waterkwaliteit en als ze ziek worden staat er een heel team van verzorgers en dierenartsen klaar om de dieren te behandelen, dit zijn luxes die de dieren in het wild niet hebben.
Fabel: Dolfijnen in het Dolfinarium moeten trucjes doen, anders krijgen ze geen eten.
Een bekend fabeltje is dat dolfijnen die gebruikt worden in voorstellingen alleen te eten krijgen wanneer zij een gedraging naar behoren hebben uitgevoerd. Ook zouden ze worden uitgehongerd zodat ze beter presteren. Dit is absoluut niet het geval en ook niet hoe de positive-reinforcement methode, -waar dolfijnen mee getraind worden- in elkaar steekt. De vis die wordt gegeven tijdens een voorstelling is slechts een klein deel van de totale dagbehoefte aan voedsel. Per dier wordt er zeer nauwkeurig afgewogen en bijgehouden hoeveel het eet. Dit is heel belangrijk om het dier gezond en op gewicht te houden. Ook kan verlies van eetlust meteen worden opgemerkt, wat eventueel een teken van ziekte kan zijn. De totale hoeveelheid voedsel voor een dier per dag wordt verdeeld over de dag gegeven. Vaak in verschillende trainingssessies en voorstellingen. Alles wordt bijgehouden op whiteboards, in schema's op de computer en/of mappen. Een deel van deze dagbehoefte wordt gebruikt als beloning in voorstellingen, aangezien voedsel een zeer positieve prikkel is voor dieren. De beloning hoeft echter niet alleen voedsel te zijn. Dit kan ook een favoriet speeltje zijn of aandacht van de verzorger. Wanneer je in het Dolfinarium aanwezig bent zal er regelmatig een voedersessie buiten de voorstelling te zien zijn. Een tuimelaar weegt bijvoorbeeld al snel 200 - 300 kilo en heeft een veel hogere voedselinname dan de kleine hoeveelheid vis die tijdens een show gegeven wordt.
Feit: Dolfijnen in het Dolfinarium worden verrijkt om de uitdagingen in het wild na te bootsen, dit gebeurt in de voorstellingen en trainingen doormiddel van gedragingen die zijn in het wild ook uitvoeren. Zij krijgen ook buiten de voorstellingen voedsel.
Ook wordt een sessie of voorstelling pas afgesloten als alle trainers al het voedsel voor die sessie hebben gevoerd. Zodat de sessie voor alle dieren tegelijk stopt en er geen conflict komt tussen de dieren vanwege voedsel of aandacht van de verzorger. Wanneer een dier de gedraging niet goed heeft begrepen of verkeerd uitvoert volgt er een korte pauze waarin het dier wordt genegeerd door de verzorger; Het teken voor het dier dat er iets niet goed is gegaan. Vervolgens wordt deze gedraging opnieuw gevraagd (of eventueel een hele andere gedraging wanneer het echt niet lukt) en wordt het dier alsnog beloond. De trainingssessie positief afsluiten is een van de hoofddoelen bij positive reinforcement. Trainingssessies zijn daarbij een leuke manier om het voedsel over de hele dag te verspreiden en de dieren te verrijken, aangezien voedsel nu eenmaal een zeer positieve prikkel is voor een dier.
Fabel: Wilde Dolfijnen leggen honderden kilometers per dag af, in het Dolfinarium worden de dieren beperkt.
Een vaak gebruikt argument is "Wilde dolfijnen kunnen tientallen tot honderden kilometers per dag afleggen". Dit kunnen ze inderdaad en daar zijn ze zeker toe in staat. Dit is echter lang niet altijd het geval. De meeste dieren die lange afstanden afleggen zijn gedreven door honger. Dit gebeurt tijdens de jacht en/of op zoektocht naar voedselrijke gebieden. Deze zijn helaas door overbevissing niet altijd makkelijk te vinden, waardoor dieren vaak gedwongen zijn om lange afstanden af te leggen. Dieren in het wild bewegen vaak niet 'voor de lol'. In het wild weet je nooit wanneer je weer kunt eten. Dit kan morgen zijn, volgende week of als je te zwak bent nooit meer. Dieren zullen dan ook zelden energie verspillen en alleen lange afstanden afleggen wanneer dit absoluut nodig is. Op plekken waar voldoende voedsel is zullen dolfijnen juist eerder een lange tijd op één plek blijven dan lange afstanden afleggen. Er zijn zelfs ontzettend veel plekken ter wereld waar populaties permanent op één plek verkeren vanwege een makkelijke en constante voedselbron. Dit is voor wetenschappers heel gunstig; zij kunnen één en dezelfde populatie en zelfs individuen zo jarenlang achter elkaar bestuderen. Dolfijnen zijn opportunisten waarbij voedsel bepaald hoeveel afstand zijn wel of niet afleggen, niet of zij daar die dag 'zin' in hebben.
Feit: Zeker niet alle wilde Dolfijnen leggen dagelijks honderden kilometers af, dit doen zij gedreven door honger. de Dolfijnen in het Dolfinarium hebben ruime verblijven en krijgen voldoende lichaamsbeweging.
Aangezien voedsel dagelijks aanwezig is in dolfinaria is het concept van lange afstanden afleggen simpelweg niet 'nodig'. Wel is het natuurlijk belangrijk dat de dieren hun conditie behouden. Dit is dan ook één van de doelen van de training die wordt toegepast in het Dolfinarium, de sprongen en andere gedragingen zijn ook de lichaamsbeweging van de dolfijnen en draagt bij aan het gezond houden van de dieren.
Fabel: Dolfijnen kunnen hun sonar niet gebruiken in het Dolfinarium of deze wordt verstoord.
De echolocatie bij dolfijnen is een biologisch sonar-systeem waarmee ze hun omgeving kunnen verkennen door middel van geluid. Dolfijnen maken klikgeluiden die via het voorhoofd worden uitgezonden. Wanneer deze geluidsgolven op objecten in de omgeving stuiten, kaatsen ze terug naar de dolfijn, die de echo’s opvangt via zijn onderkaak. Het geluid wordt vervolgens naar het binnenoor en de hersenen gestuurd, waar de dolfijn op basis van de echo’s kan bepalen waar een object zich bevindt, hoe groot het is, welke vorm het heeft, hoe ver het weg is en of het beweegt. Deze echolocatie zou in het Dolfinarium onmogelijk zijn volgens dierenactivisten of continu verstoord worden.
Feit: Dolfijnen in het Dolfinarium gebruiken hun echolocatie succesvol in het Dolfinarium, al is dit vaak overbodig.
Echolocatie stelt dolfijnen in het wild in staat om te jagen, zich te oriënteren en te navigeren, zelfs in donker of troebel water. Dit zijn allemaal situaties die in het Dolfinarium niet voorkomen of overbodig zijn. Daarbij kan een dolfijn zelf bepalen wanneer hij/zij echolocatie gebruikt. Deze staat niet continu áán. In het Dolfinarium zijn er verschillende oefeningen waarbij de dolfijnen wordt gevraagd hun echolocatie te gebruiken. Bijvoorbeeld door een dolfijn oogkappen op te doen en deze dus als het ware een blinddoek op te doen. De dolfijn wordt dan gevraagd een speeltje op te sporen doormiddel van puur echolocatie. Dit lukt de dolfijn. In dat geval wordt de echolocatie dus niet verstoord door de omgeving, anders was het dier niet succesvol. Bovendien krijgt het dier hierdoor toch stimulatie van het sonar-systeem en omdat het beloond wordt met voedsel is het een positieve ervaring
Fabel: Dolfijnen in het Dolfinarium krijgen op dagelijkse basis medicatie en zelfs antidepressiva.
Volgens dierenactivisten hebben dolfijnen stress en zouden ze ongelukkig zijn in het dolfinarium. Er wordt vaak beweert dat dolfijnen in dolfiaria op dagelijkse basis kalmeringsmiddelen en/of antidepressiva toegediend krijgen.
Feit: Dolfijnen in het Dolfinarium krijgen medicatie wanneer dit noodzakelijk is.
De dolfijnen in het Dolfinarium krijgen uiteraard medicatie toegediend wanneer ze dit nodig hebben. Dit kan bijvoorbeeld zijn bij ziekte, afwijkingen of verwondingen. Dat ze standaard een grote dosis medicatie toegediend krijgen is echter een fabeltje. Wat wel standaard gebeurt is de gezondheidstraining en er worden voedingssupplementen gegeven.Ook krijgen de meeste dolfijnen in dierenparken extra water toegediend naarmate ze ouder worden. Van nature drinken dolfijnen namelijk nooit. Al het vocht dat ze nodig hebben halen ze uit de gevangen vis en andere prooien. Dit resulteert op een oudere leeftijd bijna altijd in problemen met de nieren en/of lever. In het Dolfinarium is een gezondheidstraining ontwikkeld waarbij het dier vrijwillig een slang inslikt en de trainer zo extra water kan toedienen door middel van een trechter bovenaan de slang. Dit zogeheten 'slangen' zorgt dat de nieren en organen minder belast worden. Ook gelatine, die kan worden gebruikt voor verrijking is een vorm van extra vochttoediening.